Chopin – Ronda, Allegro de concert

Opis

Ronda, Allegro de concert

Ronda jak żadne inne utwory wnoszą do muzyki Chopina akcenty zabawy, żartu, lekkości i brawury. Są kompozycjami lat młodzieńczych, pisanymi w Warszawie (1825-1828) i w Paryżu (1832-1833). Po roku 1833 do beztroskiego ronda jako samodzielnego utworu, Chopin już nie wraca. Ronda powstały w ważnym okresie dla młodego twórcy. Decyzja o zawodowym zajęciu się muzyką skłania go do systematycznych studiów, a chęć pisania w modnym salonowym stylu brillant stanowi wyzwanie opanowania jego kanonów. W stylu tym uprawianym przez komponujących pianistów, cel nadrzędny stanowiły: efektowna gra i popis pianistyczny, a forma ronda należała do preferowanych. Nie należy się więc dziwić, że fascynacja elementem wirtuozowskim znalazła odbicie w chopinowskich rondach. Tej fascynacji towarzyszy inspiracja folklorem, szokującym ówczesną salonową publiczność muzycznym nieokrzesaniem i odrębnością.

Swoje ronda ujmuje Chopin w klasyczną formę, a po wzór faktury sięga do twórczości kompozytorów, którzy styl brillant zainicjowali, przede wszystkim – J.N. Hummla i K.M. Webera. Jednakże przejęte wzory miody twórca na swój sposób zmienia. Stosując niekonwencjonalne pomysły tonalne i fakturalne, wymyka się stereotypom utrwalonej konwencji. Dwa ronda warszawskie op. 1 i 5 w chwili powstania należą do najbardziej rozbudowanych utworów Chopina. Wkrótce po napisaniu zostały wydane przez warszawskiego księgarza A. Brzezinę, a Rondo c-moll otwierając oficjalny katalog utworów, otrzymało jako pierwsze z utworów kompozytora, liczbę opusu. Jest to utwór nienagannie skonstruowany, lekki w charakterze, odznacza ją cy się osobliwą jasnością wyrazu. I mimo stosowania utartych figur pianistycznych, zaznaczający indywidualność młodego twórcy.